H μικρή κιου-μιν, που προτιμούσε να την αποκαλούν κιου-μην, σκέφτηκε μια μέρα στις 01:43 τα ξημερώματα, όταν θα έπρεπε να κοιμάται, και κατέγραψε τη σκέψη της στο ημερολόγιο της που το κρατούσε κάτω από το μαξιλάρι της, αλλά το στυλό της δεν ήταν εκεί, και ήταν σκοτεινά και βαριόταν να ανάψει το φως και να βρει κάποιο μολύβι, ή στυλό, ή πινέλλο, κι έτσι κατέγραψε τη σκέψη της σχηματίζοντας τις λέξεις στο χαρτί με τις κινήσεις των δακτύλων της, γνωρίζοντας και αδιαφορώντας για το γεγονός ότι το αποτύπωμα από το δέρμα των ανθρώπων δεν διαβάζεται εύκολα όπως αυτό από τα στυλό. με δυσκολία το διάβασα. Έγραψε:
εάν πεισθώ, ότι είμαι
χαρακτήρας, στο όνειρο κάποιου
θα ουρλιάξω για να του τη σπάσω, πήγα να αποφασίσω...και να τον ξυπνήσω πήγα να αποφασίσω,
αλλά μετά δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ με την σκέψη ότι αν ξυπνήσει υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες να πεθάνω, ή να πεθάνει, ή να πεθάνουμε,
και αποφάσισα να κάνω ότι μπορώ για να μην βλέπει εφιάλτες.
αυτό έγραψε.
2 σχόλια:
Ωραία τα έγραψε η κιου-μην...
Εγώ βέβαια το τελευταίο εξάμηνο προτιμώ και το κιου-τηλ. Με βολεύει γιατί είναι και οικ. από τηλ. σε τηλ. της ίδιας ράτσας :|
Να της δώσεις πολλές ευχές με αγάπη και κιου-νεεε νε από ένα μέχρι-προσφάτως-και-πολλές-ακόμη-φορές κιου οχι-οχι-σουλεωωω παπί
(μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γρφσ)
taxwmataxanw, η κιου-μιην στην αρχή μου είπε να σου πω: κιου-μπεεεεεεεεεεεεεεεεε, αλλά μετά το ξανασκέφτηκε και μου είπε, "να μεταφέρεις αυτό παρακαλώ: ουγκ"
πολλές ευχές επιστρεφόμενες, για πολλά πολλά κιου-νεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε και για λίμνες με δροσερά νερά :)
( :) )
Δημοσίευση σχολίου