Διακειμενικότητα του Ιδιωτικού (Σύμπαντος)

Μερικές φορές, κάποιος δημιουργεί κάτι, με αφορμή κάτι άλλο που δημιούργησε κάποιος άλλος.
Μερικές φορές, κάποιος δημιουργεί κάτι, όχι με αφορμή κάτι άλλο που δημιούργησε κάποιος άλλος, αλλά με πρόθεση να παραπέμψει σε αυτό το κάτι που δημιούργησε εκείνος ο Άλλος.
Συχνότερα, κάποιος δημιουργεί κάτι, όχι με αφορμή κάτι άλλο που δημιούργησε κάποιος άλλος, και δίχως πρόθεση να παραπέμψει σε αυτό το κάτι που δημιούργησε εκείνος ο 'Αλλος όμως εσύ βλέπεις μιαν επικοινωνία, και τέλος πάντων δεν σεν κόφτει η πρόθεση του, εσένα αυτό το κάτι που δημιούργησε σε παραπέμπει σε εκείνο το κάτι άλλο που δημιούργησε εκείνος ο Άλλος, και καμιά φορά ούτε εσύ ξέρεις πως και γιατί κατέληξες εκεί που κατέληξες.

Κάθομαι τώρα και ακούω το the RiFLE της Alela Diane

και αρχίζω να απαγγέλλω εσωτερικά αποσπάσματα από το

DADDY

You do not do, you do not do
Any more, black shoe
In which I have lived like a foot
For thirty years, poor and white,
Barely daring to breathe or Achoo.

Daddy, I have had to kill you.
You died before I had time---
Marble-heavy, a bag full of God,
Ghastly statue with one gray toe
Big as a Frisco seal

And a head in the freakish Atlantic
Where it pours bean green over blue
In the waters off the beautiful Nauset.
I used to pray to recover you.
Ach, du.

In the German tongue, in the Polish town
Scraped flat by the roller
Of wars, wars, wars.
But the name of the town is common.
My Polack friend

Says there are a dozen or two.
So I never could tell where you
Put your foot, your root,
I never could talk to you.
The tongue stuck in my jaw.

It stuck in a barb wire snare.
Ich, ich, ich, ich,
I could hardly speak.
I thought every German was you.
And the language obscene

An engine, an engine,
Chuffing me off like a Jew.
A Jew to Dachau, Auschwitz, Belsen.
I began to talk like a Jew.
I think I may well be a Jew.

The snows of the Tyrol, the clear beer of Vienna
Are not very pure or true.
With my gypsy ancestress and my weird luck
And my Taroc pack and my Taroc pack
I may be a bit of a Jew.

I have always been scared of you,
With your Luftwaffe, your gobbledygoo.
And your neat mustache
And your Aryan eye, bright blue.
Panzer-man, panzer-man, O You----

Not God but a swastika
So black no sky could squeak through.
Every woman adores a Fascist,
The boot in the face, the brute
Brute heart of a brute like you.

You stand at the blackboard, daddy,
In the picture I have of you,
A cleft in your chin instead of your foot
But no less a devil for that, no not
Any less the black man who

Bit my pretty red heart in two.
I was ten when they buried you.
At twenty I tried to die
And get back, back, back to you.
I thought even the bones would do.

But they pulled me out of the sack,
And they stuck me together with glue.
And then I knew what to do.
I made a model of you,
A man in black with a Meinkampf look

And a love of the rack and the screw.
And I said I do, I do.
So daddy, I'm finally through.
The black telephone's off at the root,
The voices just can't worm through.

If I've killed one man, I've killed two---
The vampire who said he was you
And drank my blood for a year,
Seven years, if you want to know.
Daddy, you can lie back now.

There's a stake in your fat black heart
And the villagersnever liked you.
They are dancing and stamping on you.
They always knew it was you.
Daddy, daddy, you bastard, I'm through.

Sylvia Plath

Επίσης, από τα σχολικά χρόνια διακατέχομαι από την πεποίθηση ότι αυτό:

Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

και αυτό:

Le Modèle Rouge - Rene Magritte

πραγματεύονται ο ίδιο θέμα.



έτσι δεν είναι;

:D