Δεν θυμάμαι ποια ήταν η διαμάχη αλλά το αίσθημα ήταν τύπου ισραηλίτες-παλαιστίνιοι... κάτι τέτοιο τελος πάντων...
Η πλοκή μου διαφεύγει εντελώς,όμως σε μια προσπάθεια -για να πετύχουμε τι; δεν έχω ιδέα- αποφασίσαμε κάποιοι να φορέσουμε μπούρκες.
Η δική μου ήταν μια γελοιότητα. Σε ποιότητα ήταν σαν υγρά μαντιλάκια απ' αυτά που παίρνουμε σε ταξίδια ή που σκουπίζουμε τους πισινούς των μωρών και είχε μια τάση να τυλίγεται, να τυλίγεται και να τυλίγεται ώστε δεν κατάφερνε να πέσει όπως έπρεπε: τυλιγόταν μπροστά και γινόταν σαν μαντήλι στα μαλλιά...σαν αρχαιοελληνική πλεξούδα ένα πράμα. Σε μια προσπάθεια να κάνω αυτό το πράγμα να μείνει στη θέση του, πήγα να βάλω μια ;γιρλάντα;, απ' αυτήν που φοράνε οι άραβες πάνω από την κελεμπία που τους προστατεύει από τον ήλιο. Παρ' όλ'αυτά το πράγμα συνέχιζε να τυλίγεται και έπρεπε να κρατώ τη γιρλάντα προσπαθώντας να την προσαρμόσω ώστε να μην εκσφενδονιστεί από το ύφασμα που τυλιγόταν και τυλιγόταν...
Κάποια στιγμή μες το όνειρο απέκτησα συνείδηση (ή την είχα από πριν; δεν ξέρω) και σκέφτηκα...χαχα, έτσι όπως καταλήγει το πράγμα είμαι σαν αιγύπτιος με κελεμπία παρά σαν γυναίκα με μπούργκα...
ύστερα ξύπνησα
‘Lemon tree very pretty and the lemon flower is sweet, but the fruit of the poor lemon is impossible to eat’
^^^^^^^
κόλλησε
The room next door
Πριν από 1 εβδομάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου