Πάρε το αρχικό κείμενο και δούλεψέ το ανάποδα.Κράτα μόνον τα άρθρα και αντίστρεψέ τα όλα: όπου γράφει "θέλω", αντικατάστησε με το "δεν θέλω", άν γράφει "ήπιος", αντικατάστησε με το "ταραγμένος".Αν το κείμενο είναι επαρκές, τότε η ανάποδη επεξεργασία τουθα βγάλει επίσης ένα επαρκές αποτέλεσμα.Αν όχι, ο συγγραφέας που βρήκες το κείμενό του ενδιαφέρον και καλογραμμένο, έχει ρητορικές καταβολές,προσέχει μόνον την καλή και όχι την ανάποδη του λόγου του, πράγμα εφήμερο.Παράδειγμα:με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι.Αντίστροφη επεξεργασία:Στην τελευταία πέτρα του βουνού,γεννιέται ο χειμώνας.Ομόλογο,αλλά του λείπει το ύφος,αφού ο Ελύτης διαμορφώθηκε από τους αναγνώστες του κι εσύ είσαι γιά την ώρα ικανός να ανακαλύπτεις τι έχει μέσα στο κουτί,δεν έμαθες να γράφεις.Η γνώση του εσωτερικού μιάς κατασκευής σε κάνει ένοικό της, όχι αρχιτέκτονά της. Μαθαίνοντας την ψύχα ενός κειμένου με άκρως εξωστρεφή κριτήρια, γλυτώνεις μιά και καλή την ψευδαίσθηση ότι ο δημιουργικός λόγος έχει να κάνει με τα νοήματα που του φορτώνουμε.Πιές τώρα μιά μπιρίτσα και συνεχίζουμε άλλη φορά
Εναλλακτικά, πάρε το αρχικό κείμενο και δούλεψε το γενικά. Κράτα μόνον τα άρθρα και τις γραμματικές κατηγορίες και κατάστρεψε τα νοήματα. Oπου υπάρχει ρήμα αντικατάστησε το αυθαίρετα με ένα άλλο ρήμα, όπου υπάρχει ουσιαστικό αντικατάστησε το με ένα άλλο ουσιαστικό. Αν θες, αντικατάστησε ακόμα και τα άρθρα με άλλα άρθρα. Εν προκειμένω, η επάρκεια του κειμένου είναι σχεδόν επουσιώδης: η επάρκεια της δουλεμένης του επεξεργασίας δεν είναι αντίστοιχη της επάρκειας του αρχικού κειμένου. Οι πιθανές ρητορικές καταβολές του συγγραφέα που βρήκες, η προσεκτικότητα του στον λόγο - στην καλή του και την ανάποδη- δεν είναι απαραιτήτως ανάλογα των περιθωριων δουλέματός του.
Παράδειγμα: με την πρώτη σταγόνα της βροχής, σκοτώθηκε το καλοκαίρι.
Δούλεμα-παραπομπή στο αυθεντικό κείμενο:
με την πρώτη σταγόνα της ψωλής,σκοτώθηκε η στύση.
με την πρώτη αυγή της κυριακής,δροσίστηκε το γιασεμί.
με το πρώτο παιδί του ιδρώτα,χάθηκε η αυτοπάθεια.
Δούλεμα σ-χ-ε-δ-ο-ν ολοκληρωτικό. Παραπομπή στο αυθεντικό κείμενο μόνον εξ ορισμού:
Με τον κίτρινο ιπποπόταμο του μεσημεριού, κλέφτηκε η αλιφέρη.
Με τους φυγόκεντρους εορτασμούς της αμεριμνησίας, γονιμοποιήθηκε ο στρουθοκαμηλισμός.
Με μιαν καρκινωματώδη επικασσιτέρωση, προικίστηκε η συνείδηση.
Ομόλογα, δεν τους λείπει το ύφος, αφού το ύφος το έδωσε το Ελύτης, κι εσύ μπορεί να έμαθες να γράφεις, να λες όμως....ε που θες να ξέρω εγώ αν έμαθες να λες;! Η γνώση του εσωτερικού μιας κατασκευής καμιά φορά δεν σε κάνει μόνο ένοικο της αλλά και αρχιτέκτονα της. Μαθαίνοντας και αναπαράγοντας τη δομή ενός κειμένου, αναγνωρίζεις ότι ο λόγος έχει πράγματι να κάνει με το κάθε νόημα που του φορτώνεται, κι ότι τα νοήματα, έχουν να κάνουν αρχικά, με τις γραμματικές κατηγορίες.
Τώρα πιες ότι θες.
Προσοχή: Ο ν μου είπε: άμα διψάς έχει σημασία να πίνεις.
Η αλήθεια είναι πως άμα διψάς έχει σημασία τι πίνεις.
:D
4 σχόλια:
O Nomad σας αγαπάει πολύ.
Παρότι δεν του λέτε τι πίνετε και δεν του δίνετε.
:Ρ
Επίσης, να επαναλάβω εδώ την γοητεία που μου έχει προκαλέσει ο κ.πετεφρής, στο αρχικό κείμενο του οποίου μποθ ασελγήσαμε. Αν και θα του άρεσε, εαν το ήξερε, υποθέτω.
Εσύ nomad ενδεχομένως να ασέλγησες στο αρχικό κείμενο. Εγώ το δούλεψα!
Προτιμώ να ασελγώ σε κείμενα με σάρκα.
ντόιγκ
:Ρ
Ο στίχος του Ελύτη είναι "σκοτώθηκε το καλοκαίρι"
μια παρατήρηση μόνο, στα ποιήματα παίζει ρόλο και ο εσωτερικός ρυθμός, μια συλλαβή λιγώτερη "χάθηκε το καλοκαίρι" τον καταστρέφει εντελώς, εκτός και η αλλαγή της λέξης είναι τμήμα της ομολογουμένως εξαιρετικής ασέλγειας στα ζωντανά κείμενα πο κάνεις
δεν ήταν ηθελημένο, ήταν απροσεξία (μάλλον ήδη σκεφτόμουν την χαμένη στύση, όταν ακόμα (αντ)έγραφα για το σκοτωμένο καλοκαίρι -:Ρ - θα το διορθώσω - τώρα που το σκέφτομαι θα διορθώσω και τη στύση, διότι ανεξαρτήτως ρυθμού, μια χαμένη στύση, δεν παρουσιάζει τόσο ενδιαφέρον όσο μια σκοτωμένη :PPPP)
επί της ουσίας, έχεις δίκαιο - στην ποίηση η κάθε συλλαβή είναι κρίσιμη (μοναδικό άλλοθι η σαχλαμαρίζουσα διάθεση :) )
Δημοσίευση σχολίου