Όταν ήμουν περίπου πέντε χρονών ο παππούς μου έδωσε ένα φυλακτό, το οποίο όπως ο ίδιος πίστευε, είχε μέσα τίμιο ξύλο. Μου είπε να το φυλάξω και να το δώσω στον αδερφό μου όταν αυτός θα έπρεπε να καταταγεί στο στρατό. Το φύλαξα με έντονο αίσθημα ευθύνης και το έδωσα στον αδερφό αρκετά χρόνια αργότερα όταν έκρινα πως ήρθε καιρός.
Όταν έπαιρνα το φυλακτό δεν αναρωτήθηκα για ποιο λόγο χρειαζόταν να κρατήσω και να δώσω εγώ το φυλακτό στον αδερφό μου κι όχι ο ίδιος ο παππούς.
Όταν έπαιρνα το φυλακτό δεν αναρωτήθηκα για ποιο λόγο χρειαζόταν να κρατήσω και να δώσω εγώ το φυλακτό στον αδερφό μου κι όχι ο ίδιος ο παππούς.
3 σχόλια:
όταν είσαι πέντε χρονών τι απορίες νά χεις !
αισθάνεσαι υπερήφανη που σε προτίμησε ο παππούς...
αλήθεια, το φόρεσε κανείς το φυλαχτό ?
(Κάπου χρησιμεύει και η μεταφυσική -βλέπε φυλαχτά- αλλά όπως πάντα καταλήγει σε παράδοξα.)Σου ζήτησε πάντως να τον θυμάσαι, δύο φορές.
δεν είναι απ' αυτά που φοράμε αεροστάτικ. είναι από κεντημένο ύφασμα και τρίγωνο στο σχήμα...είναι σαν μικροσκοπικό μαξιλαράκι.
νομίζω το έχει φυλάξει ο αδερφός. αν και δεν φάνηκε να δίνει πολλή σημασία όταν του το έδινα/εξηγούσα (ήμανε μικρό παιδάκι-κι ήτανε νεο-ενήλικας).
~
ανώνυμος, :)
Δημοσίευση σχολίου